پوست و زیبایی از دیدگاه طب سنتی ( موسیر)

 (موسير) بلبوس

موسير پيازي است كوچك و خوردني كه به پياز نرگس مي ماند و برگش شبيه برگ تره است و گلش به بنَفشَه مي ماند . برخي گفته اند بلبوس همان "زيز" است . گروهي گويند بلكه از تيره تلخ پياز است . گمان مي رود كه بلبوس همان اناعيس باشد. بگذار به شرح آن بپردازيم.

مزاج:

تقريباً هم مزاج پياز است و شايد در اول خشك و داراي رطوبتي زايد باشد.

خاصيت:

بادآور است پراكنده كند، زبان را زبري بخشد.

آرايش:

بر لكه هاي سياه چهره مالند و در آفتاب نشينند مفيد است، اثر قَرحه را از بين مي برد . كام و زبان را زبر گرداند. با زرده تخم مرغ بر زگيل مالند و با سِكنجبين براي درمان قَرحه هاي شيري نافع است.

زخم و قَرحه:

ضماد موسير كه با سركه باشد براي چربي وسط ماهيچه ها سازگار است و همين ضماد را در نقرس و درد مفاصل به كار مي برند . اگر تنها ب لبوس را ضماد كنند در پيچش عصب، ترك هاي ناخن و گوش خوب است و گاهي بدين منظور موسير را با قاوت ضماد مي نمايند.

سر:

درمان شوره و سبوسه چركيهاي سر است و بر شكستگي كه از هم نپاشيده است مي گذارند و با زرده

تخم مرغ مخلوط مي كنند و بر سر مي مالند.

چشم:.

موسير خود به خود و با زرده تخم مرغ معالج( طرفه)است و اگر سركه را به آن اضافه كنند(غَرَب)را از بين

مي برد و براي مداواي هر ورمي در گوشه هاي چشم خوب است.

اندامان غذ ا: موسير سرخ و شيرين با معده سازگار است و ضماد آن كه با عسل باشد درد معده را تسكين دهد و در مداواي درد م عده و موسير تلخ بهتر است . غذا را هضم مي نمايد و با موسير قوه غذايي طعام بيشتر شود . حتي اگرطعامي كيموس خوب نداشته باشد موسير آن را خوب گرداند و بويژه موسير خام و اگر موسير خام هضم نشود درد و پيچ شكم )مغص( آورد و سبب نفخ گردد.

اندامان دفعي:

شهوت انگيز است.