عشق ...
ترا من زهر شیرین خوانم ای عشق که نامی خوشتر از اینت ندانم
وگر هر لحظه رنگ تازه گیری
به غیر از زهر شیرینت نخوانم
تو زهری ، زهر گرم سینه سوزی
توشیرینی ، که شور هستی از توست
شراب جام خورشیدی ، که جان را
نشاط از تو ، غم از تو ، مستی از توست
به آسانی مرا از من ربودی
درون کوره غم آزمودی
دلت آخر به سر گردانیم سوخت
نگاهم رابه زیبایی گشودی
بسی گفتند : دل از عشق برگیر !
که نیرنگ است و افسون است و جادوست !
وای ما دل به او بستیم و دیدیم
که او زهر است ، اما ... نوشداروست
چه غم دارم که این زهر تب آلود
تنم را در جدایی می گدازد
از آن شادم که در هنگامه درد
غمی شیرین دلم را می نوازد
اگر مرگم به نامردی نگیرد
مرا مهر تو در دل جاودانی است
وگر عمرم به ناکامی سر آید
ترا دارم که مرگم زندگانیست...
عشق ...