كمرويي كودكان ممكن است از تركيبي از عوامل فطري و تربيتي شكل گرفته باشد. اكثريت اين دلايل به تربيتي بستگي دارد كه اين كودكان در طول دوره رشد با آن مواجه مي‌شوند.

حساسيت هيجاني شديد: برخي از كودكان با حساسيت و آسيب‌پذيري بيشتري نسبت به ديگران متولد مي‌شوند. آنها نيازمند رفتاري با ظرافت و با ملاحظه از سوي شما هستند بنابراين عدم واكنش به احساسات اين كودكان، آنها را در لاك خود فرو مي‌برد. چنين كودكاني به دليل ترس از آسيب ديدن از مواجه با چيزهاي جديد اجتناب مي‌كنند.

تقليد از رفتار والدين: كودكان همه چيز را از طريق تقليد فرا مي‌گيرند. اگر خود والدين افرادي اجتماعي نباشند و فطرتاً كمرو باشند، احتمال اين‌كه كودكاني كمرو داشته باشند، بسيار بالا خواهد بود. دليل اين امر آن است كه والدين سرمشق كودكان هستند.

عدم امنيت: حس عدم امنيت مي‌تواند به كمرويي در كودكان منجر شود. كودكان والديني كه بد دهن هستند، فطرتاً كمرو بوده و احساس نا امني مي‌كنند.

والدين انتقادگر: دليل ديگر ممكن است وجود والدين بيش از حد منتقد و مسلط باشد. اگر بيش از حد از كودكان انتقاد كنيم، آنها به لاك خود فرو مي‌روند؛ زيرا از اين‌كه اشتباه كنند، وحشت دارند! اين ترس از اشتباه كردن به كمرويي منجر مي‌شود؛ زيرا اين كودكان مي‌خواهند با ايجاد سپري از خود در برابر انتقادات حفاظت كنند.

اعتماد به نفس پايين: در مجموع مي‌توان اعتماد به نفس پايين در شخصيت را دليل كمرويي كودكان دانست. اين اعتماد به نفس پايين مي‌تواند ناشي از فشار تحميل شده از سوي همسالان، مقايسه با خواهران يا برادران يا حتي قلدري همكلاسان در مدرسه نسبت به او باشد.

انزواي طولاني مدت: هنگامي كه كودك براي مدتي طولاني از جامعه دور باشد، هرگز فرصتي براي يادگيري نشانه‌هاي اجتماعي و پرورش مهارت‌هاي ارتباط اجتماعي نمي‌يابد.

خبر خوب اين است كه مي‌توان با موفقيت بر كمرويي در كودكان غلبه كرد. البته به عنوان والدين اين كودكان، احتياج به حوصله و صبر داريد. در ابتدا بايد به دليل كمرويي كودك پي ببريد سپس راهكارهاي مناسب براي غلبه بر اين حس را به كار ببريد.

تشويق داشتن ارتباط اجتماعي: كودك خود را تشويق كنيد تا با افراد جديد ملاقات كرده و دوستاني جديد پيدا كند. به عنوان مثال به او فرصت دهيد تا با افراد ديگر در خانواده و مدرسه آشنا شود. همچنين او را به مشاركت در ورزش و فعاليت‌هاي ديگر ترغيب كنيد.

اجازه دهيد با شما راحت باشد: تلاش كنيد با جلب كردن حس اعتماد، روي كودك را به خود باز نماييد تا او بتواند راحت با شما حرف بزند. دوست كودك خود باشيد و او را به خاطر حس عدم امنيت مسخره نكنيد. او را ترغيب كنيد تا بتواند براحتي و با آرامش خاطر با شما صحبت كند. زمان‌هاي بيشتري را به او اختصاص دهيد و با همديگر فعاليت‌هاي سرگرم كننده انجام دهيد.

احساس امنيت ايجاد كنيد: اجازه دهيد كودكتان در كنارتان احساس امنيت كند و دريابد كه در كنارش خواهيد بود در ضمن به او ياد دهيد كه عيبي ندارد اگر گاهي اوقات كار اشتباه انجام دهد. همچنين به او در درك اين موضوع كمك كنيد كه هركسي ممكن است ابتدا در انجام كاري با شكست مواجه شود، كار درست اين است كه از اشتباهات درس گرفته و چيزهاي جديد ياد بگيريم.

سرمشق مناسبي براي كودكتان باشيد: سعي كنيد اجتماعي باشيد. كودك اگر ببيند شما فردي اجتماعي و خوش برخورد هستيد، ياد مي‌گيرد كه از كمرو بودن فاصله بگيرد. شما سرمشق او هستيد.

به او فرصت دهيد تا رشد كند: كودك را تشويق كنيد كه كارهايش را خودش انجام دهد. اجازه دهيد از طريق موفقيت‌هاي كوچك اعتماد به نفس خود را بسازد. در انتقاد از او صرفه جو باشيد، اما در ذكر دستاوردهاي كوچكشان سخاوتمند.

منبع