مزاج شناسی (بلغم)

مزاج سرد و تر دارد. بلغم زیر خون قرار دارد. کار بلغم، ساخت پی، اعصاب و بخشی از استخوان و لایه روی عضلات ( لایه ای که عضلات در آن قرار دارند).

مزاج بلغمی :

دارای اندام درشت 

 پوست سفید هستند.

پف آلوده اند. خلقی سرد دارند.

صفرای معلق در خون کم می شود پس قدرت انقباض عضلانی کم می شود. دوک ماهیچه ای شل می شود. در عین حال تری انبساط می دهد و شلی، بنابراین در ظاهر اندام چاقی نسبی داریم.

صاف است چون صفرا معلق نیست که عضلات را جمع کند.ا

سکلت صورت کوچک می شود. چشمها درشت، بینی، لب و دهان کوچک، چونه کوچک، پیشانی هم همین طور،

چون رطوبت در کبد و قلب بالا است،پس استخوان سینه جمع است، اسکلت جمع است با قوسی کم، قفسه سینه برجستگی آشکاری ندارد.

درجه بندی بلغم را از رطوبت پوست انجام می دهیم.در بلغم ملاک تشخیص دست است. در لمس فرد بلغمی تنی سرد دارد. نبض پایین است.رگها پنهان است، مخصوصا در گردن، پراکندگی مودر تن در حداقل، مو نازک و صاف و بدون پیچش( هر چه مو نازکتر، دل نازکتر). هر چه مو خیم تر، گرمی بیشتر و استعداد زود رنجی کمتر است.

 در افزایش بلغم، فرد پر خور است و زود گرسنه می شود.زمینه اشتهای زیاد، رطوبت زیاد معده است.استعداد بیماریهای گوارشی در گروه سرد مزاج بیشتر است، (زخم معده، زخم اثنی اعشر، حالت تهوع، بزرگی شکم )

با استفاده از نظرات استاد حسین خیر اندیش درمزاج شناسی                                                            

 

اسباب چار گانه اخلاط طبیعی:

برای بوجود آمدن هر جسم چهار سبب مادی، فاعلی، صوری و غایی لازم است به طوری که اگر هر یک نباشد، جسم ایجاد نمی شود.

سبب مادی: ماده اولیه ای است که جسم از آن بوجود می آید .

سبب فاعلی:  عاملی که روی جسم اثر کرده و جسم را ایجاد می کند .

سبب صوری: طرح و شکل جسم است .

 سبب غا یی: فایده و کاربردی که از جسم انتظار می رود .

اخلاط نیز به عنوان جسم از این قاعده مستثتا نیستند: سبب مادی اخلاط، نوع غذای وارد شده در بدن، سبب فاعلی، میزان حرارت، سبب صوری، خصوصیات (شامل رنگ، بو، طعم و حالت ) خلط، و سبب غایی، فواید و عملکرد اخلاط در بدن انسان می باشد . اسباب اربعه اخلاط در جداول چهارگانه خلاصه شده است.

نکته: ماده در بدن به دو شکل "با قوام" و "بدون قوام" وجود دارد . ماده با قوام عبارت است از همان اخلاط چهارگانه و مائیت و ماده بدون قوام همان شکل است .

منبع : کتاب مروی بر کلیات طب سنتی ایران( مراجعه : بخش معرفی کتاب)

بی میلی جنسی در زنان 

Sexueal Anhedonia

در زندگی زناشویی ، گاه پس از مرافعه ی زن و شوهر و نیز به سبب هر عاملی که در زن افسردگی و اندوه ایجاد کند ، میل جنسی یا لااقل میل به آمیزش کاهش می یابد . در خانم هایی که به طور سرشتی از نیروی جنسی بسیار برخوردارند ( Oversexed ) ، حادثات ناگوار و اندوه آور اثری موقتی و اندک بر میل جنسی دارد ، لیکن در کسانی که از نظر جنسی ضعیف ترند ، میل جنسی با این گونه رخدادها کاهش آشکار پیدا می کند و کم کم دوباره به حد نخستین باز می گردد . اما اگر عامل افسرده کننده دوام یابد و پایدار باشد ، میل جنسی به مدتی خیلی دراز از بین می رود و شاید که هیچ گاه باز نگردد . عملاً یکی از فراوان ترین علل بی میلی جنسی ( بویژه در خانم ها که حساس ترند ) حالات گوناگون افسردگی است . کاهش میل جنسی در حالات افسردگی چنان واضح است که برخی ، در بیماران افسرده ای که تمایل به خودکشی دارند ، برگشت میل جنسی را نشانه ی قابل اعتمادی برای بهبودی بیمار می دانستند .
زنی که علت بی میلی جنسی او رویدادهای اندوه زا و ناگوار است ، معمولاً از نزدیکی ، به درخواست شوهر خود ، سرباز نمی زند و مهر او نسبت به شوهرش کم نمی شود و گاه گاه در نزدیکی به اوج لذت جنسی نیز دست می یابد . هر گاه چنین زنی وظیفه ی خود را در برابر خواسته های جنسی شوهرش فراموش کند ، شکست ازدواج انتظار می رود . گروهی از این بیماران تمایل به معاشقه دارند ، از بازی های جنسی پیش از نزدیکی لذت می برند و بویژه اگر مرد به تحریک کلیتوریس و فرجشان بپردازد مشعوف می گردند ، لیکن به هنگامی که باید تقاضای دخول نمایند ، چنین نمی کنند و ناگهان احساس ناراحتی کرده ، شور و گرمی خود را از دست می دهند .
اما گاه بیمار به بی میلی جنسی مزمن ناشی از " احساس نفرت " نسبت به امور جنسی یا نسبت به شوهر ، گرفتار است . ممکن است جماع دردناک مزمن ( Chronic Dyspareunia ) باعث نفرت زن از امور جنسی باشد و نیز ممکن است علل روانی دیگر انگیزه ی آن باشد . در این موارد ، غالباً زن در برابر خواسته های جنسی همسرش بهانه تراشی می کند – مثلاً می گوید : " ولم کن ، از وقتی اون بچه لعنتی رو زاییده ام پاره پوره شدم " و به این ترتیب شوهر را از خود می راند و به طور غیر مستقیم احساس تنفر خود را نسبت به او نشان می دهد ، حتی گاه دندان بر هم می گذارد و به شوهر حمله می کند . ترس از آبستنی نیز ممکن است سبب بی میلی جنسی زن گردد و او را از نزدیکی روگردان سازد . گذشته از حالات بالا ، میل جنسی در جریان برخی از بیماری های عضوی نیز کم می شود یا به کلی از بین می رود از جمله نارسایی های تخمدانی و سوء تغذیه ی مزمن . در موارد اعتیاد به مخدرات و داروهایی چون باربیتوراتها و بالاخره در جریان مسمومیت با کوکائین ، جیوه ، سر و مرفین میل جنسی کاهش می یابد . درمان " بی میلی جنسی " با کمک روان درمانی و داروهای روانی میسر است ولی مقدمتاً لازم است به ببیمار سفارش شود که لااقل به خاطر جلوگیری از شکست ازدواج به خواسته های جنسی شوهر تن در دهد و وظیفه ی خویش را بشناسد . در بسیاری از موارد ، یا با مختصر روان درمانی و یا خود به خود ، بیمار بهبود می یابد .