بی میلی جنسی در زنان
بی میلی جنسی در زنان
در زندگی زناشویی ، گاه پس از مرافعه ی زن و شوهر و نیز به سبب هر عاملی که در زن افسردگی و اندوه ایجاد کند ، میل جنسی یا لااقل میل به آمیزش کاهش می یابد . در خانم هایی که به طور سرشتی از نیروی جنسی بسیار برخوردارند ( Oversexed ) ، حادثات ناگوار و اندوه آور اثری موقتی و اندک بر میل جنسی دارد ، لیکن در کسانی که از نظر جنسی ضعیف ترند ، میل جنسی با این گونه رخدادها کاهش آشکار پیدا می کند و کم کم دوباره به حد نخستین باز می گردد . اما اگر عامل افسرده کننده دوام یابد و پایدار باشد ، میل جنسی به مدتی خیلی دراز از بین می رود و شاید که هیچ گاه باز نگردد . عملاً یکی از فراوان ترین علل بی میلی جنسی ( بویژه در خانم ها که حساس ترند ) حالات گوناگون افسردگی است . کاهش میل جنسی در حالات افسردگی چنان واضح است که برخی ، در بیماران افسرده ای که تمایل به خودکشی دارند ، برگشت میل جنسی را نشانه ی قابل اعتمادی برای بهبودی بیمار می دانستند .
زنی که علت بی میلی جنسی او رویدادهای اندوه زا و ناگوار است ، معمولاً از نزدیکی ، به درخواست شوهر خود ، سرباز نمی زند و مهر او نسبت به شوهرش کم نمی شود و گاه گاه در نزدیکی به اوج لذت جنسی نیز دست می یابد . هر گاه چنین زنی وظیفه ی خود را در برابر خواسته های جنسی شوهرش فراموش کند ، شکست ازدواج انتظار می رود . گروهی از این بیماران تمایل به معاشقه دارند ، از بازی های جنسی پیش از نزدیکی لذت می برند و بویژه اگر مرد به تحریک کلیتوریس و فرجشان بپردازد مشعوف می گردند ، لیکن به هنگامی که باید تقاضای دخول نمایند ، چنین نمی کنند و ناگهان احساس ناراحتی کرده ، شور و گرمی خود را از دست می دهند .
اما گاه بیمار به بی میلی جنسی مزمن ناشی از " احساس نفرت " نسبت به امور جنسی یا نسبت به شوهر ، گرفتار است . ممکن است جماع دردناک مزمن ( Chronic Dyspareunia ) باعث نفرت زن از امور جنسی باشد و نیز ممکن است علل روانی دیگر انگیزه ی آن باشد . در این موارد ، غالباً زن در برابر خواسته های جنسی همسرش بهانه تراشی می کند – مثلاً می گوید : " ولم کن ، از وقتی اون بچه لعنتی رو زاییده ام پاره پوره شدم " و به این ترتیب شوهر را از خود می راند و به طور غیر مستقیم احساس تنفر خود را نسبت به او نشان می دهد ، حتی گاه دندان بر هم می گذارد و به شوهر حمله می کند . ترس از آبستنی نیز ممکن است سبب بی میلی جنسی زن گردد و او را از نزدیکی روگردان سازد . گذشته از حالات بالا ، میل جنسی در جریان برخی از بیماری های عضوی نیز کم می شود یا به کلی از بین می رود از جمله نارسایی های تخمدانی و سوء تغذیه ی مزمن . در موارد اعتیاد به مخدرات و داروهایی چون باربیتوراتها و بالاخره در جریان مسمومیت با کوکائین ، جیوه ، سر و مرفین میل جنسی کاهش می یابد . درمان " بی میلی جنسی " با کمک روان درمانی و داروهای روانی میسر است ولی مقدمتاً لازم است به ببیمار سفارش شود که لااقل به خاطر جلوگیری از شکست ازدواج به خواسته های جنسی شوهر تن در دهد و وظیفه ی خویش را بشناسد . در بسیاری از موارد ، یا با مختصر روان درمانی و یا خود به خود ، بیمار بهبود می یابد .
Sexueal Anhedonia
در زندگی زناشویی ، گاه پس از مرافعه ی زن و شوهر و نیز به سبب هر عاملی که در زن افسردگی و اندوه ایجاد کند ، میل جنسی یا لااقل میل به آمیزش کاهش می یابد . در خانم هایی که به طور سرشتی از نیروی جنسی بسیار برخوردارند ( Oversexed ) ، حادثات ناگوار و اندوه آور اثری موقتی و اندک بر میل جنسی دارد ، لیکن در کسانی که از نظر جنسی ضعیف ترند ، میل جنسی با این گونه رخدادها کاهش آشکار پیدا می کند و کم کم دوباره به حد نخستین باز می گردد . اما اگر عامل افسرده کننده دوام یابد و پایدار باشد ، میل جنسی به مدتی خیلی دراز از بین می رود و شاید که هیچ گاه باز نگردد . عملاً یکی از فراوان ترین علل بی میلی جنسی ( بویژه در خانم ها که حساس ترند ) حالات گوناگون افسردگی است . کاهش میل جنسی در حالات افسردگی چنان واضح است که برخی ، در بیماران افسرده ای که تمایل به خودکشی دارند ، برگشت میل جنسی را نشانه ی قابل اعتمادی برای بهبودی بیمار می دانستند .
زنی که علت بی میلی جنسی او رویدادهای اندوه زا و ناگوار است ، معمولاً از نزدیکی ، به درخواست شوهر خود ، سرباز نمی زند و مهر او نسبت به شوهرش کم نمی شود و گاه گاه در نزدیکی به اوج لذت جنسی نیز دست می یابد . هر گاه چنین زنی وظیفه ی خود را در برابر خواسته های جنسی شوهرش فراموش کند ، شکست ازدواج انتظار می رود . گروهی از این بیماران تمایل به معاشقه دارند ، از بازی های جنسی پیش از نزدیکی لذت می برند و بویژه اگر مرد به تحریک کلیتوریس و فرجشان بپردازد مشعوف می گردند ، لیکن به هنگامی که باید تقاضای دخول نمایند ، چنین نمی کنند و ناگهان احساس ناراحتی کرده ، شور و گرمی خود را از دست می دهند .
اما گاه بیمار به بی میلی جنسی مزمن ناشی از " احساس نفرت " نسبت به امور جنسی یا نسبت به شوهر ، گرفتار است . ممکن است جماع دردناک مزمن ( Chronic Dyspareunia ) باعث نفرت زن از امور جنسی باشد و نیز ممکن است علل روانی دیگر انگیزه ی آن باشد . در این موارد ، غالباً زن در برابر خواسته های جنسی همسرش بهانه تراشی می کند – مثلاً می گوید : " ولم کن ، از وقتی اون بچه لعنتی رو زاییده ام پاره پوره شدم " و به این ترتیب شوهر را از خود می راند و به طور غیر مستقیم احساس تنفر خود را نسبت به او نشان می دهد ، حتی گاه دندان بر هم می گذارد و به شوهر حمله می کند . ترس از آبستنی نیز ممکن است سبب بی میلی جنسی زن گردد و او را از نزدیکی روگردان سازد . گذشته از حالات بالا ، میل جنسی در جریان برخی از بیماری های عضوی نیز کم می شود یا به کلی از بین می رود از جمله نارسایی های تخمدانی و سوء تغذیه ی مزمن . در موارد اعتیاد به مخدرات و داروهایی چون باربیتوراتها و بالاخره در جریان مسمومیت با کوکائین ، جیوه ، سر و مرفین میل جنسی کاهش می یابد . درمان " بی میلی جنسی " با کمک روان درمانی و داروهای روانی میسر است ولی مقدمتاً لازم است به ببیمار سفارش شود که لااقل به خاطر جلوگیری از شکست ازدواج به خواسته های جنسی شوهر تن در دهد و وظیفه ی خویش را بشناسد . در بسیاری از موارد ، یا با مختصر روان درمانی و یا خود به خود ، بیمار بهبود می یابد .
شرینی خوشمزه با زردالو
عشق ...